Απάντηση στον Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριο, για το άρθρο του περί αγελάδος, εμβολίων και δαιμονισμένων

 

 

ΑΠΟ:	Ομάδα Προσκυνητών Αγίου Όρους Αργολίδος
ΠΡΟΣ:	Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκτάριο

Θέμα :	Πειθαρχείν δει Θεώ
Σχετικά:	Αργολικές Ειδήσεις ανάρτηση: https://www.argolikeseidhseis.gr/2021/07/blog-post_908.html (Η Αγελάδα και το Εμβόλιο)
Συνημ:	Ο Νέος Ηρώδης: https://www.triklopodia.gr/αγιορειτεσ-πατερεσ-τοποθετηση-επιφα/

 

                    Σεβασμιώτατε,

              Σας εκφράζουμε κατ’ αρχήν την χαρά μας διότι έχουμε ξανά την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μαζί σας για τα πνευματικά θέματα των ημερών και τις προκύπτουσες ανησυχίες μας.

 

                Γνωστόν είναι ότι η ορθή πίστη και ο ορθός βίος αποτελούν τους όρους της σωτηρίας μας, ως χριστιανών. Παρ' όλο που κανείς δεν αμφισβητεί αυτή την αλήθεια (διαφορετικά θα βρισκόταν “εκτός” των όρων της αποκεκαλυμμένης απο το Χριστό πορείας), ωστόσο η εφαρμογή της, ευθύς εξ αρχής, προσέκρουσε στην ανθρώπινη αδυναμία αφ' ενός και στον πόλεμο του διαβόλου αφ' ετέρου. Αυτός είναι και ο λόγος που τα σχίσματα και οι αιρέσεις ταλανίζουν το Σώμα της Εκκλησίας διαρκώς, κάποτε δε με ιδιαίτερη οξύτητα, σε σημείο που απειλείται η Ενότητα της Πίστεως και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, για την οποία ευχόμεθα πάντοτε στην κοινή μας προσευχή, στην Λατρεία μας.

                   Τα ζητήματα που αναφέρονταν είτε στην ορθότητα της πίστεως (δογματικά) είτε στην ορθότητα του βίου (ηθικοπρακτικά), η Εκκλησία τα αντιμετώπιζε και τα αντιμετωπίζει Συνοδικά και “φωτιστικά”: ζητεί την Θεία αρωγή στις όποιες αποφάσεις της “έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν”. Συνεπώς, η αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής μας με κριτήριο την πίστη που μας απεκάλυψε ο Θεός-Λόγος είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς, τουλάχιστον εξ εκείνων οι οποίοι παίρνουν στα σοβαρά την υπόθεση της σωτηρίας.

                   Ο σκοπός άλλωστε για τον οποίο «κατεστάθησαν ποιμένες» σε κάθε ενορία ή επισκοπή δεν είναι άλλος, παρά η ορθοτόμηση του Λόγου του Θεού και η ευθύνη για την πνευματική οικοδομή του ποιμνίου (μέσω της έκδοσης ιερών κανόνων ρυθμιζόντων το ήθος, ήτοι την πρακτική εφαρμογή των όρων της Πίστεως). Μια έκθεση της πορείας του Σώματος του Χριστού, μέσα από τις συνθήκες του παρόντος βίου, θα αρκούσε για να δείξη ότι η πορεία αυτή σήμαινε και αντίσταση στο πνεύμα «του κόσμου τούτου». Γι’ αυτό και σε ορισμένες περιπτώσεις ακολουθείτο το του Αποστόλου: «πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Που σημαίνει: σε περιπτώσεις που η Πολιτεία αποφασίζει κάτι αντιτιθέμενο στο θέλημα του Θεού, δεν οφείλουν οι χριστιανοί υπακοή.

                   Εάν κάθε εποχή είχε τα δικά της προβλήματα σε σχέση με την ορθή πορεία (τόσο στα δογματικά όσο και στα ηθικοπρακτικά θέματα), η δική μας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Από τη στιγμή που ένα ζήτημα διαβίωσης παρουσιάστηκε (επί του προκειμένου του κορονοϊού) δεν θα ήταν δυνατόν οι πιστοί χριστιανοί ως Πολίτες που ζουν «εν τω κόσμω» (αλλά, για να μην είναι όπως τα έθνη, οφείλουν να πολιτεύονται ως άνθρωποι που δεν είναι «εκ του κόσμου») παρά να συζητούν το πρόβλημα και να θέλουν να βρούν τις ενδεδειγμένες λύσεις. Πρώτιστα δε να υιοθετήσουν τις λύσεις αυτές οι ποιμένες,  που έχουν την ευθύνη της πορείας του ποιμνίου, του οποίου κατεστάθησαν φύλακες.

                   Η Ιεραρχία της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι αλήθεια πως βρέθηκε μπροστά σε πρόκληση, καθώς έπρεπε να οριοθετήσει τα πράγματα και να κατευθύνη το λαό του Θεού με συστάσεις και εγκυκλίους, καθώς αυτή έχει την ευθύνη για την “μάντρα” του Χριστού. Ο καλός ποιμήν, όπως τον διαζωγραφεί ο Κύριος, αποτελεί το μέτρο εκτίμησης της σημερινής στάσης των Επισκόπων μας απέναντι σε απειλές “λύκων”, ήτοι συνειδητά αντιχριστιανών εχθρών και πάσης φύσεως και καταγωγής πολεμίων της ορθοδοξίας.

                   Ενώ όμως ο καθένας θα συμφωνούσε εδώ για την “αλήθεια των πραγμάτων” (όσων προανεφέρθησαν ως θεολογικά προαπαιτούμενα), χρειάζεται να αποτιμηθεί η στάση των ποιμένων μας απέναντι σ’ αυτήν.  Μάλιστα, η στάση αυτή διαφαίνεται ολοκάθαρα μέσα από από τις προς τον λαό συστάσεις των Επισκόπων. Και εν προκειμένω, υμών.

                   Ερωτούμε λοιπόν: Οι χριστιανοί της σήμερον, που ασφαλώς και υπόκεινται στις επιταγές της Κυβερνήσεως (ακολουθούντες την εντολή του Κυρίου: «απόδοτε τα του καίσαρος τω καίσαρι»), έχουν το ελεύθερο να κρίνουν (απο κοινού με την Ιεραρχία τους, διότι Εκκλησία είναι ο “λαός του Θεού” και όχι μόνον οι Ποιμένες) εάν κάποιο μέτρο τους στερεί την ελευθερία της συνειδήσεως  και κυριολεκτικά τους υποτάσσει σε δόγματα ανθρώπινα; Εάν ένας Απόστολος των Εθνών, όπως ο Παύλος ήταν σήμερα ανάμεσά μας δεν θα έπαιρνε θέση στο πρόβλημα, όπως πήρε θέση τότε για τα ειδωλόθυτα; Δεν αναγνωρίζεται πώς το θέμα κορονοϊός και εμβόλιο αντιστοιχεί σε κάτι ανάλογο με το θέμα ειδωλοθύτων που εκλήθη να αντιμετωπίσει ο Παύλος;

                   Η συναίσθηση της ευθύνης ασφαλώς και σας συνέχει. Όμως αναρωτηθείτε και το “μαρτύριο της συνειδήσεως” από το οποίο διερχόμεθα οι πιστοί σήμερα, καθώς αιτιολογημένα συνδέουμε τις πολιτικές αντιμετώπισης του ιού με πολιτικές εκφοβισμού και καθυπόταξης της Εκκλησίας και του πληρώματός της σε σκοπιμότητες ελέγχου των ανθρώπων και στέρησης της ελευθερίας μας.

                   Θα έπρεπε να έλθουν οι σύγχρονοι “προφήτες” της Παγκοσμιοποίησης για να μας διδάξουν την αγάπη προς τον πλησίον και την ευθύνη; Μήπως, χρησιμοποιείται η χριστιανική ρητορική παραπλανητικά και προς εξαπάτηση; Μήπως δεν αγαπούν πραγματικά την Εκκλησία, αλλά θέλουν να την χειριστούν ως όργανό τους;

                   Ποιό νόημα έχουν “δόγματα” όπως αυτό του ενδιαφέροντος δήθεν για το καλό της ανθρωπότητας ή για την ζωή του πλησίον μας δια του εμβολιασμού μας (τον οποίο άλλωστε ως χριστιανοί αγαπούμε σαν τον εαυτό μας);

                   Το ότι υπήρξαν αντιδράσεις για το περιεχόμενο της Εγκυκλίου “ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ”, η οποία εσχάτως διαβάστηκε στις εκκλησίες της χώρας μας, αυτό σημαίνει κάτι. Σημαίνει ότι το πλήρωμα του λαού αμφισβητεί την στάση της Ιεραρχίας και ζητεί διαυγέστερες τοποθετήσεις. Δεν είναι ορθό όσοι διαφωνούν με την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού λ.χ. να κατατάσσονται στους ιδεόληπτους φανατικούς, όπως αναφέρεστε στο δημοσιεύμά σας.

                   Αναγράφετε: “εκεί όμως που είμαι απαισιόδοξος είναι στο κομμάτι εκείνο του πληθυσμού που έχει ιδεολογικοποιήσει ή έχει δώσει διαστάσεις μεταφυσικές στο πρόβλημα. Και δεν εννοώ μόνο τους χριστιανούς, αλλά και όλους όσοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μία ιδεολογία, όπου απαγορεύεται η κριτική σκέψη  η ελευθερία επιλογής και η προσωπική ευθύνη πάει στο περιθώριο. Όταν δεν αντέχεις την ελευθερία σου και την προσωπική σου ευθύνη, ψάχνεις για ένα «καταφύγιο ιδεών», κάπου να κουρνιάσεις να παραδώσεις την ελευθερία, τη σκέψη, την ευθύνη και να παίρνεις «γραμμή» από κάποιο άλλο κέντρο ή πρόσωπο”.

                   Ώστε σεβασμιώτατε όσοι αρνούμεθα να δεχθούμε την υποχρεωτικότητα του εμβολίου ανήκουμε στην κατηγορία των ιδεοληπτικών, που δεν αντέχουμε την προσωπική μας ευθύνη; Οσοι διαγιγνώσκουμε κινδύνους στον ίδιο τον εμβολιασμό δεν έχουμε πληροφόρηση και κριτική σκέψη; Και έχουν κριτική σκέψη όσοι τρομοκρατημένοι σπεύδουν να εμβολιασθούν (από φόβο για τη ζωή τους αναμφίβολα και όχι για να προστατέψουν τον πλησίον τους, όπως νομίζουν οι υποτελείς στη νέα τάξη πραγμάτων, η οποία διαστρεβλώνει το Ευαγγέλιο για να παραπλανήσει);

                   Ορθή η περιγραφή σας για τις ντιρεκτίβες (επιτρέψτε μας τον όρο) στις σέκτες: “στις σέκτες, ιδεολογίες, ολοκληρωτικά κόμματα ή καθεστώτα, όλα είναι τακτοποιημένα. Έχει μεριμνήσει το «κυβερνών στόμα» να υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις, προκατασκευασμένα τσιτάτα για όλους και για όλα. Τα μέλη δεν έχουν μάθει στο διάλογο, δεν έχουν μάθει να ακούνε τον συνομιλητή τους. Μοιάζουν σαν κουρδισμένοι και απαγγέλουν το ποίημα, την έτοιμη και μασημένη τροφή, που τους έχει δοθεί από πάνω. Υπερασπίζονται την ιδεολογία τους μ’ έναν πρωτόγονο φανατισμό που πολλές φορές καταντάει επικίνδυνος. Τα μέλη και οι οπαδοί έχουν την αίσθηση ότι είναι οι «εκλεκτοί» οι «σεσωσμένοι». Το σύνθημα «Εμείς και οι άλλοι», είναι η πρώτη παγίδα της σέκτας”.

                   Αποδίδετε όμως σε λάθος κατεύθυνση τον ολοκληρωτισμό και την νοοτροπία της σέκτας. Οι πιστοί στον Θεό δεν είμαστε ούτε οπαδοί, ούτε μέλη κάποιας σέκτας. Είμαστε ελεύθερα, αυτεξούσια πρόσωπα ακολουθούντα την προς τα άνω πορεία.

                   Στο δημοσιεύμά σας υπονοείτε ότι υπάρχουν φανατικοί κληρικοί ως “καθοδηγητές” των πιστών που παρασύρουν “το κομμάτι εκείνο του πληθυσμού” που δεν έχει αυτόβουλο χαρακτήρα. Μάλιστα, αυτό το κομμάτι πιστεύετε ότι  αρνείται την επιστήμη. Κανείς νουνεχής χριστιανός δεν αρνείται τις υπηρεσίες της, ούτε αρνήθηκε στο παρελθόν να καλέσει γιατρό για κάποιο ζήτημα υγείας. Η επίκληση της στάσης των νεωτέρων Αγίων μας επίσης παραπλανητικά στοχεύει στο να πείση τους “ανεμβολίαστους”, στην υπηρεσία της εκστρατείας που γίνεται εσχάτως από την Πολιτεία για να εμβολιασθούν όλοι. Οι θέσεις του Αγίου Παϊσίου ή του Αγίου Πορφυρίου είναι σε όλους μας γνωστές, όπως επίσης είναι γνωστές και οι επεμβάσεις του Θεού και τα θαύματα Του.

                  

                     Σεβασμιώτατε,

                   Κάθε ενέργειά μας στον παρόντα κόσμο έχει πνευματικό “βάρος” και αντίκτυπο. Και ο “εμβολιασμός” φυσικά. Όπου εδώ εμβολιασμό εννούμε την τρέχουσσα εκστρατεία με αφορμή τον ιό SARS-Covid 19 και όχι γενικά τα (δοκιμασμένα και αδειοδοτημένα) λοιπά εμβόλια.

                    Τα υπ’ όψιν εμβόλια είναι διαφορετικών τεχνολογιών και υπάρχουν αντιρρήσεις για καθένα λόγο:

                            Όλα περιέχουν εμβρυϊκές κυτταρικές σειρές (HEK293 ή PER.C6), δηλαδή προϊόντα εκτρώσεων. Δεν είναι ηθικό θέμα αυτό; Η κυτταρική σειρά δεν είναι ιστός; Δεν ήτο άνθρωπος το έμβρυο κατά την Ιεραρχία; Η έκτρωση δεν είναι πλέον φόνος; Ο ευφημισμός «θεραπευτική διακοπή της κύησης» αποτελεί ΟΝΕΙΔΟΣ για τον συντάκτη της και εν συνόλω την Ιεραρχία! Και σε αυτό “δίνουν γραμμή” οι αιρετικοί παπικοί και ακολουθήτε; Ντροπή! Μπροστά σε αυτό και μόνον, ο Γκαίμπελς έγραφε παιδικά παραμύθια!

                            Κάποια είναι τεχνολογίας mRNA, δηλαδή γονιδιακής θεραπείας, δηλαδή παρέμβασης. Είναι αποδεκτά ηθικό; Έως ποιό σημείο η Εκκλησία επιτρέπει την σωματική (δηλ. την του ναού του Θεού) τροποποίηση; Έχουμε, έχετε την γνώση των επιπτώσεών της, σε όποιον χρονικό ορίζοντα, ώστε ανερυθρίαστα να ωθείτε το ποιμνίο στον δοκιμαστικό σωλήνα;

                     Προς επίρρωση των ανωτέρω και για την διευκόλυνσή σας, σας συνυποβάλλουμε συνημμένα το βιβλιάριο «Ο Νέος Ηρώδης», στο οποίο παραθίθεται η πνευματική και επιστημονική τεκμηρίωση στις ερωτήσεις του προσφάτου φυλλαδίου της Συνόδου «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ», από εγκρίτους επιστήμονες.

 

                   Ο καταναγκασμός (άμεσος ή έμμεσος) της πράξεως παραβιάζει άμεσα την θεόδοτη ελευθερία και το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Χωρίς να εξετάσουμε τα λοιπά κοσμικά χαρακτηριστικά του προ-σφραγίσματος που επιφέρει (π.χ. κοινωνικός και οικονομικός αποκλεισμός).

                   Σε αυτά τα σκευάσματα και την μεθόδευση είμεθα αντίθετοι. Ευελπιστούσαμε ότι, τουλάχιστον τώρα, η Ιεραρχία θα όρθωνε το ανάστημα και τον λόγο της. Φεύ...

 

                    Σεβασμιώτατε,

                   Τον κόσμο δεν τον διώχνουν από την Εκκλησία οι “φανατικοί” που νομίζετε εσείς. Οι πιστοί σεβασμιώτατε θέλουμε Εκκλησία ορθοτομούσσα τον Λόγο της Αληθείας. Εκκλησία που σέβεται τις Ιερές παραδόσεις και τον λόγο των Αποστόλων και Προφητών. Αυτόν τον λόγο ζητεί και από τους Ποιμένες της και από εσάς βεβαίως.

                   Θα ήτο κρίμα εσείς να γίνετε ένα από τα πρόσωπα που διώχνουν πιστούς από την Εκκλησία.

                   Φρονούμε πως πρόθεση  του δημοσιεύματός σας δεν είναι η καταλαγή και η ποίμανση, αλλά ότι είναι η διαβολή των όποιων “ανυπότακτων”. Και μάλιστα των “εντός της Εκκλησίας”, όχι των αλλόθρησκων ή αθέων, αφού καταλήγετε σε εισήγηση για εξορκισμό τους (μας).

                   Πιστεύουμε πως πράγματι οι εξορκισμοί του Μεγάλου Βασιλείου ώφειλαν να διαβασθούν. Ακριβώς όμως, όπως το είχε αναφέρει ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Το διάβασμα που αν είχε έγκαιρα γίνει δεν θα είχαμε χάσει κάθε αίσθηση ευθύνης προς τον πλησίον, κάθε καταρράκωση της εθνικής και κοινωνικής μας υπόστασης.

                  

                        Σεβασμιώτατε,

                  Είναι ίδιον των Χριστιανών και των Ελλήνων το θάρρος. Το θάρρος για την ελευθερία και την αλήθεια, πόσο μάλλον για την ομολογία της Αληθούς Πίστεως. Δεν μπορούμε λοιπόν να μένουμε απαθείς και σιωπηλοί όταν μας επιβάλλεται ο απεκκλησιασμός, η αποπομπή μας από τους Ιερούς Ναούς, η σιωπή, η υποταγή και η όδευσή μας στην απώλεια.

 

                       Σεβασμιώτατε,

                    Ανθρωποι μικροί και αμαρτωλοί είμαστε. Επιθυμούμε την σωτηρία μας. Φάρος μας ο Λόγος του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Επιθυμούμε την ορθόδοξη κατήχηση και ποίμανση.

                 Πρόσφατα, δεχθήκατε την καισαρική εξουσία ως ανωτέρα και τελέσατε την Ανάσταση του Κυρίου ενωρίτερον. Μια μεταφορά αιρετική και ευθέως αντίθετη με την απόφαση της Α΄Οικουμενικής Συνόδου. Μόνον ο Δημιουργός μας Θεός γνωρίζει την βάσανό σας και προσευχόμεθα και για εσάς.

                     Χαρά μας, επιθυμία μας και παράκληση στις προσευχές μας είναι η σωτηρία όλων των ανθρώπων. Και υμών φυσικά.

                       Η προσευχή, η μετάνοια, η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία είναι τα όπλα του χριστιανού. Άρα και τα δικά μας. Και τα δικά σας.

                   Πιστεύουμε ότι ο ποιμαντικός σας θρόνος, σας αποδίδει το χρέος όπως με παρρησία ορθώσετε το ανάστημά σας και οδηγήσετε το ποίμνιό σας στην οδό του Κυρίου. Την δύσκολη και ανηφορική, αλλά την οδό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

 

                                                                                  Μετά του προσήκοντος σεβασμού,

             Ομάδα Προσκυνητών Αγ. Όρους

 

 

Ν. ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ - ΡΗΜΑ ΤΥΡΑΝΝΟΥ ΕΠΕΙ ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕΝ

 

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ἱστορίας

Μοῦ ἦρθε αὐτόματα στό νοῦ καί στά χείλη, λίγο μετά τή λήξη τοῦ διαγγέλματος τῆς προπερασμένης Δευτέρας. Τοῦ διαγγέλματος μέσω τοῦ ὁποίου ἀνακοινώθηκε τό ἐπίσημο τέλος ἑνός οὕτως ἤ ἄλλως βαρύτατα ἄρρωστου στήν οὐσία δημοκρατικοῦ πολιτεύματος. Ἀνακοινώθηκε expressis verbis, διά τῶν χειλέων ἑνός ἀνεκδιήγητου τυράννου, πού ὑποδύεται (χωρίς ἀπολύτως κανένα τάλαντο – οὔτε κἄν ὑποκριτικό) τόν πρωθυπουργό τῆς χώρας. Και συνάμα διακηρύχθηκε τό πέρασμα σέ ἕνα καθεστώς ἀνθρώπινης καταισχύνης, πού θυμίζει νοτιοαφρικανικό ἀπαρτχάιντ, σταλινική Ρωσία ἤ ναζιστική Γερμανία τῆς δεκαετίας τοῦ ’30. Ἕνα καθεστώς τρομοκρατίας καί ἐκβιασμῶν, μέ συνεχεῖς ἀπειλές καί μέ «ὧν οὔκ ἐστιν ἀριθμός» ἀκόμη ἀπίστευτης διαστροφῆς μέτρα.

«Ῥῆμα τυράννου ἐπεὶ ὑπερίσχυσεν, ἑπταπλασίως κάμινος ἐξεκαύθη ποτέ…». Αὐτό ἦταν πού μοῦ ἦρθε ξαφνικά στά χείλη: ἕνα τροπάριο ἀπό τόν Κανόνα τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τετάρτης. Πρῶτα τό πανάθλιο διάταγμα τοῦ ἐπηρμένου τυράννου καί μετά ἡ διαμηνυόμενη «κάμινος» γιά ὅσους ἀρνοῦνται νά ὑποταχθοῦν, τά βάσανα, ἡ δοκιμασία. Μία δοκιμασία πού κλιμακώνει ὅλη τήν παράνοια τῶν μέτρων, τῶν ἀπειλῶν, τῆς διαστροφικῆς ἀντιμετώπισης πού ζοῦμε ἐδῶ καί ἑνάμισυ χρόνο. Σέ ἕνα ἀπροκάλυπτα δυστοπικό καθεστώς ἀποκλεισμῶν καί διώξεων, μέ πολίτες πρώτης κατηγορίας καί πολίτες-μιάσματα, πού κάποιοι τούς ὀνειρεύονται χωρίς δικαιώματα, χωρίς ἐργασία, χωρίς ἀτομικές ἐλευθερίες.

Καί λίγες ὦρες ἀργότερα, καί ἕτερον ρῆμα ὑπερίσχυσεν, καθώς ἀκολούθησε τό διάταγμα ἑνός ἀκόμη τυράννου. Βεβαίως, τό κονκλάβιο πού διοικεῖ τυραννικά τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία δέν ἔφτασε διαρρήδην στά ἄκρα στήν τελευταία του συνεδρίαση, πρᾶγμα γιά κάποιους ἐξ ἡμῶν ἀπολύτως ἀναμενόμενο, γιατί ἄν ἀποφάσιζε τήν ἐπιβολή ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ στούς ναούς, αὐτό θά ίσοδυναμοῦσε μέ τήν ἀνακήρυξη σχίσματος, φέρνοντας ἐν πλήρει συνειδότι καί μέ πείσμονα ἀποφασιστικότητα ἀπέναντι στήν Ἱεραρχία μέγα μέρος πιστῶν καί κληρικῶν. Παρά τή βαρύτατη πτώση τους, αὐτό οἰ ἱεράρχες μποροῦσαν ἀκόμη νά τό ἀντιληφθοῦν – καί τό ἔνστικτο αὐτοσυντήρησης εἶναι βέβαιο ὁτι ἀκόμη δέν τούς ἔχει ἐγκαταλείψει πλήρως. Πῆγε λοιπόν ἡ Δ.Ι.Σ. σέ μία ἀπόφαση πιό εὔπεπτη ἐπικοινωνιακά, πού καί πάλι ὡστόσο ἄναψε ἐπί τῆς οὐσίας τό πράσινο φῶς στούς ἐπισκόπους, γιά νά συνεχίσουν καί νά ἐντείνουν τή σκληρή στάση ἀπέναντι στούς ἱερεῖς πού θά θελήσουν νά ξεφύγουν ἀπό τήν ἐπίσημη γραμμή. Καί αὐτό τό γνωρίζουμε πώς ἤδη γίνεται σέ ἀρκετές μητροπόλεις, μέ τίς πιέσεις μέσα στίς κατά τόπους ἱερατικές συνάξεις νά γίνονται ἀφόρητες καί νά ἐντείνονται ἀκόμη καί οἱ ἐμβολιαστικοί ἐκβιασμοί ἐκ μέρους κάποιων μητροπολιτῶν πού οὔτως ἤ ἄλλως αἰσθάνονται καί λειτουργοῦν ὠς παποκαισαρικοί τυραννίσκοι ἀπέναντι στούς ὑφισταμένους ἱερεῖς τους. Κάμινος καιόμενη λοιπόν καί ἐδῶ, οἱ ἀποκλεισμοί καί οἱ διώξεις ἐντείνονται, ἡ δοκιμασία κλιμακώνεται.

Ἀπέναντι ὅμως σέ ὅλους αὐτούς τους ἀπερίγραπτους τυραννίσκους (πολιτικούς τε καί ἐκκλησιαστικούς), ἕνα ἔχουμε νά ποῦμε: ὀνειρεύονται καί σχεδιάζουν ἐπί ματαίῳ. Ὅλα αὐτά τά παρανοϊκά οὐρλιαχτά, ὅλες αὐτές οἱ ἀπειλές, εἶναι σπασμωδικές κινήσεις, ἀφροί λύσσας καί ξεσπάσματα πανικοῦ, γιατί βλέπουν ὅτι οἱ στόχοι τους δέν πετυχαίνουν κι οἱ διαταγές πού πῆραν ἀπό τά κρυμμένα ἀφεντικά, δέν ἐκτελοῦνται ὅπως θά ἤθελαν. Καί ὅσο περισσότερες ἀπειλές ἐκτοξεύουν καί ἐμεῖς τούς ἀγνοοῦμε, τόσο καί θά ἀφηνιάζουν. Ἀπέναντι στή φασιστική μανία τους ὅμως, ἐμεῖς συνεχίζουμε νά κάνουμε αὐτό πού πρέπει: τό στοιχειῶδες καθῆκον μας ὡς ἐλεύθεροι πολίτες, ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὡς ὑποστάσεις ἀνθρώπινες. Τό ὅτι εἴμαστε σέ καλό δρόμο, τό δείχνει ἡ ἴδια ἡ ἀπώλεια τῆς ψυχραιμίας τους. Και ἡ ἀπώλεια ἔγινε ἀσφαλῶς ἀκόμη πιο εὔγλωττη τήν ἐπόμενη μέρα τῆς πρώτης μεγάλης Ἐξόδου τοῦ λαοῦ μας κατά τῶν τωρινῶν βιαστῶν του. Τό μήνυμα τό πῆραν καί ἦταν μήνυμα ἐκκωφαντικό, ὄσο κι ἄν ἔκαναν τούς ἀδιάφορους, ὅσο κι ἄν βγῆκαν τα ὄργανά τους (καθόλου τυχαῖο πού καί πάλι κυρίως μητροπολίτες ἦταν) νά μιλήσουν γιά λίγους καί ψυχοπαθεῖς ψεκασμένους, ὅσο

κι ἄν ξαμόλησαν ξανά ἀπό χτές βράδυ τά πληρωμένα τους βοθροκάναλα καί τίς ξεπουλημένες τους (ἔντυπες καί διαδικτυακές) παλιοφυλλάδες γιά νά χλευάσουν καί νά διαστρεβλώσουν.

Θά τό παίρνουν καί συνεχῶς τό μήνυμα ἀπό ἐδῶ καί πέρα, ὅλο καί πιό συνειδητοποιημένα καί ὀργανωμένα (γιατί τις προάλλες ἦταν ἡ πρώτη κρίσιμη φορά πού ἔσπασε τό φρᾶγμα τοῦ δισταγμοῦ, ἀκομη καί τῆς ἀμφιβολίας γιά τίς πιθανότητες μαζικότητας καί κυρίως ἐτοιμότητας). Καί τό μήνυμα εἶναι σαφές: «Δέν μπορεῖτε νά μᾶς ἐξαπατήσετε πιά, οὔτε καί νά μᾶς τρομάξετε. Εἴμαστε πάρα πολλοί, δέν σᾶς φοβόμαστε, οὔτε ἐκβιαζόμαστε. Σᾶς ἀνεχθήκαμε πολύ καιρό, ἀλλά πλέον τό θράσος σας ἔχει ξεπεράσει κάθε ὅριο καί κάθε σημεῖο βρασμοῦ». Καί ὅσα ξεστομίστηκαν τήν περασμένη βδομάδα ἀπό τά χείλη τοῦ ἐπικεφαλῆς τυράννου καί τῶν λακέδων του, πολύ ἀπλά ἦταν ἡ θρυαλλίδα.

Ἡ ἀντίσταση ἐνάντια στο δυστοπικό καθεστώς που στήνεται γύρω μας – καί μαζί ἐνάντια σέ ὅλα τά ἱατρικά, δημοσιογραφικά, δικαστικά καί ρασοφόρα δεκανίκια της – εἶναι μονόδρομος. Καί θά συνεχιστεῖ. Μέ πίστη καί ἀποφασιστικότητα. Καί δέν πρόκειται νά νικήσουν. Ἐμεῖς θά νικήσουμε τελικά. Αὐτή εἶναι ἄλλωστε (για ὅποιον δέν τό γνώριζε) καί ἡ συνέχεια του μεγαλοβδομαδιάτικου τροπαρίου. «Ῥῆμα τυράννου ἐπεὶ ὑπερίσχυσεν, ἑπταπλασίως κάμινος ἐξεκαύθη ποτέ, ἐν ᾗ Παῖδες οὐκ ἐφλέχθησαν, βασιλέως πατήσαντες δόγμα…». Νικηφόρα εἶναι λοιπόν ἡ συνέχεια: οἱ τρεῖς Παῖδες ἀρνήθηκαν νά ὑπακούσουν, περιφρόνησαν τό μιαρό διάταγμα καί ἐνῶ ἐρρίφθησαν μέσα στήν κάμινο, ἐκεῖνοι ἔμειναν σῶοι καί ἀβλαβεῖς. Ἔτσι θά νικήσουμε καί ἐμεῖς στό τέλος.

Μέ μία ὅμως στερνή ἐπισήμανση. Στερνή, ἀλλά καί καθοριστική. Τίποτε δέν μπορεῖ νά γίνει, καμία ἀντίσταση νά επιτύχει, κανένας ἀγώνας νά εὐοδωθεῖ, παρά μόνο σύν Θεῷ. Ἀκριβῶς χάρη σ’ Ἐκεῖνον ἄλλωστε σώθηκαν καί οἱ νέοι μέσα στήν πυρακτωμένη κάμινο. Καί ἡ τωρινή κάμινος εἶναι ἀκόμη πιό φονική ἀπό τότε, τό παγκόσμιο τυραννικό σύστημα πού ἀπειλεῖ νά μᾶς καταπιεῖ μέσῳ τῶν κατά τόπους τυφλῶν ὀργάνων του τό βλέπουμε ξεκάθαρα ὅτι εἶναι δαιμονικά στημένο, πλήρως ὀργανωμένο καί ἐνορχηστρωμένο μετά ἀπό τόσες δεκαετίες νεοταξικῆς ἐπέλασης, ὑψώνεται γύρω μας πραγματικά τρομακτικό καί πανσθενές. Μπροστά στόν Θεό βεβαίως δεν εἶναι πανσθενές, εἶναι ἕνα ἀπλό σκουπίδι, ἀλλά μόνο μπροστά Του. Καί χωρίς τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ – ἄς μήν τρέφουμε αὐταπᾶτες – «τοῦτο τό γένος οὐκ ἐκπορεύεται», τό πανίσχυρο διαβολοσύστημα δεν κατανικιέται. Γι’ αὐτό λοιπόν ἀναμφίβολα ἀπαιτεῖ καί κοσμικό ἀγώνα ἡ ζοφερή συγκυρία, σίγουρα ἀπαιτεῖ καί ἀντίσταση στά σχέδια τῶν ὀλετήρων, ἀναντίρρητα ἀπαιτεῖ καί κείμενα καί πορεῖες καί διαμαρτυρίες καί φωνές, γιατί καί αὐτά ὅλα εἶναι ἀγώνας καί κόπος – καί τόν κόπο πού εἶναι γιά σκοπούς δίκαιους τόν ἐκτιμᾶ καί τόν χαίρεται ὁ Θεός. Ἀλλά πρωτίστως ἀπαιτεῖ καί ἄλλα ὅπλα. Ὅπλα πνευματικά. Χρειάζεται μετάνοια καί προσευχή καί ἀγώνας πνευματικός. Γιά νά μᾶς φυλάξει ὁ Θεός, νά ἐπέμβει, νά διώξει τά σκοτάδια. Γιατί βεβαίως, «ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· καί ἐὰν μὴ φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων». Ἔχει τεράστια σημασία νά μήν τό ξεχάσουμε ποτέ μας αὐτό.

Ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι πού θά ἀντέξουμε κι ἐμεῖς στις ἐπερχόμενες δοκιμασίες και θα μείνουμε ἀλώβητοι μέσα στήν πυρακτωμένη κάμινο. Βασιλέως πατήσαντες δόγμα…

Πηγή:

https://www.triklopodia.gr/ν-δαπεργολασ-ρημα-τυραννου-επει-υπερ/