Ν. ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΝΑΟΙ ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΧΡΗΣΙΝ (ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥΣ)

 

του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ιστορίας

Δεν φτάνει λοιπόν που μας έκλεισαν τις εκκλησίες (γιατί στην ουσία οι ίδιοι το έπραξαν, αρνούμενοι να αντιδράσουν απέναντι στο εκκλησιομαχικό καθεστώς) και μας κοροϊδεύουν κι από πάνω με χαλκευμένες ειδήσεις ότι δήθεν διαφωνούν και ότι προβαίνουν σε διεκδικήσεις, αντιδράσεις και «αντάρτικα» (σαν εκείνη την παρωδία των Θεοφανείων). Δεν φτάνει που έδωσαν γη και ύδωρ στον αντίχριστο Καίσαρα σε τέτοιο ντροπιαστικό βαθμό, ώστε αυτές τις κλειδαμπαρωμένες – για τη λατρεία του Θεού – εκκλησίες να ετοιμάζονται να τις ανοίξουν για να τις κάνουν κέντρα για τους (από πολλές απόψεις) διαβόητους εμβολιασμούς. Φαίνεται πως πια ήρθε η ώρα και για άλλους εμπαιγμούς.

«Σας παραχωρούμε με ευχαρίστηση τις εκκλησίες και τα πνευματικά μας κέντρα, για να γίνουν εμβολιαστικά κέντρα, αλλά και αίθουσες διδασκαλίας», είπε τις προάλλες προς το καθεστώς ο μητροπολίτης Φθιώτιδος Συμεών, γνωστός και για την ευλαβική του προσήλωση στα κελεύσματα των «ειδικών» (αλλά και για την προκλητικά αυστηρή στάση του απέναντι σε πιστούς της μητρόπολής του, που επιχείρησαν να λειτουργηθούν στη διάρκεια των lockdown). Και αυτό φυσικά δεν είναι μόνο θέμα της Φθιώτιδος, αλλά είναι πιθανό να το δούμε και σε άλλες περιοχές, όπου ήδη ούτως ή άλλως έχουν προγραμματιστεί εμβολιασμοί μέσα στους ιερούς ναούς. Δεν αποκλείεται λοιπόν να δούμε την επίσημη Εκκλησία να αραδιάζει πλέον εκεί μέσα και…θρανία (και Κύριος οίδε και τι άλλο ακόμη), σε μία επιπλέον άθλια πτυχή του ευρύτερου ρόλου που έχει πια ξεκάθαρα αναλάβει, ως συνοδοιπόρου και στυλοβάτη του αντίχριστου καθεστώτος και υποστηρικτή του ελεεινού αφηγήματος με το οποίο διώκει την πίστη μας, διαλύει τις ζωές μας και τινάζει στον αέρα τις στερνές ελευθερίες και δικαιώματα που μας απέμειναν.

Και επειδή φυσικά πάλι βρέθηκαν οι γνωστοί θολολόγοι και στρεβλωτές των πάντων για να εξυμνήσουν την επίσημη Εκκλησία, που…στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και – μετά την υγεία των πιστών – ενδιαφέρεται πλέον εμπράκτως και για την παιδεία μας, εμείς τους απαντάμε εκ των προτέρων ότι και το νέο παραμύθι είναι εντελώς γλυκανάλατο. Αν νοιάζονταν πραγματικά για την υγεία μας οι πλείστοι μητροπολίτες μας, δεν θα έσπευδαν να συνταχθούν με το καθεστώς με τέτοια εκκωφαντικά υμνητική ρητορική του «ευλογημένου εμβολίου» και χωρίς να εκφράσουν καν την παραμικρή έστω επιφύλαξη για την αποτελεσματικότητα, τους κινδύνους αλλά και τα σοβαρά πνευματικά θέματα με τα οποία αυτό σχετίζεται. Και αν νοιάζονταν πραγματικά για την παιδεία μας, θα έφτιαχναν σε όλη την Ελλάδα κανονικά ελληνικά σχολειά (κρυφά ή φανερά), για να μεταδώσουν στα παιδιά μας Χριστό κι Ελλάδα και να τα κάνουν κοινωνούς της Γλώσσας, της Πίστης και της Ιστορίας μας, αντί να προσφέρουν τους κατά τα άλλα (το λέω και πάλι, γιατί έχει σημασία) κλειδαμπαρωμένους ναούς στην υπηρεσία μίας θλιβερά αφελληνισμένης και αποχριστιανισμένης καθεστωτικής εκπαίδευσης που εδώ και πολλά χρόνια ελάχιστες γνώσεις πλέον παρέχει και κυρίως νεοταξικά και νεοεποχίτικα δηλητήρια σταλάζει στα μυαλά και τις ψυχές των παιδιών.

Τελικά πάντως φαίνεται ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν τις παραχωρεί πλέον εδώ και πολύ καιρό τις εκκλησίες η συντριπτική πλειονότητα των μητροπολιτών μας είναι αυτός για τον οποίο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ χτίστηκαν: η λατρεία του Θεού και η σωτηρία της ψυχής μας (που προϋποθέτει τη λατρευτική σύναξη γύρω από το Άγιο Ποτήριο και όχι τις προτεστάντικες «κατ’ ιδίαν» και «κατ’ οίκον» ψευδολατρείες). Δύσμοιροι και τραγικοί άνθρωποι, που συνεχίζοντας αδιάντροπα να παριστάνουν τους ποιμένες και μέσα στην κακοδοξία τους και την προσπάθεια να φανούν «προοδευτικά» συμπλέοντες με το ρεύμα των δαιμονικών καιρών και αρεστοί στον αντίχριστο Καίσαρα, έχουν εγκαταλείψει το ποίμνιο

δίνοντάς το βορά στους λύκους και ασχολούμενοι με οτιδήποτε άλλο πλην αυτού που τους ανατέθηκε άνωθεν.

Και ο κατήφορος βέβαια τελειωμό δεν έχει…

Πηγή:

https://www.triklopodia.gr/ν-δαπεργολασ-ορθοδοξοι-ναοι-δια-πασα/

Ποιο «ιερό αντάρτικο»;

 

του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Με έκπληξη διάβασα στο διαδίκτυο κάποια σχόλια φίλων, που έκαναν λόγο για «ιερό αντάρτικο» και για «ανάνηψη της ιεραρχίας μας» μετά την τελευταία απόφαση και ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (4-1-2020). Αν και ίσως δεν θα έπρεπε να εκπλαγώ τόσο, γιατί είναι γνωστό πόση ζημιά μπορεί να κάνει μέσα στη σκέψη όλων μας η συνήθεια. Υπενθυμίζω άλλωστε ότι όλοι μας ανεξαιρέτως, μετά από τόσα χρόνια μεθοδικού και κατευθυνόμενου εθισμού στη νεοταξική και νεοεποχίτικη ατζέντα, έχουμε υποστεί ξεκάθαρη μιθριδατική άμβλυνση των κριτηρίων και των αισθητηρίων μας, με αποτέλεσμα πράγματα που κάποτε μας σόκαραν, να μη μας κάνουν πολλή αίσθηση πια, και άλλα που μας ενοχλούσαν, να τα θεωρούμε πλέον φυσιολογικά και δεδομένα.

Κάτι ανάλογο παρατηρώ δυστυχώς τώρα και εδώ: τόσο μάλλον συνηθίσαμε στον κατήφορο, που όταν – μετά από δέκα καθοδικά σκαλοπάτια προδοσίας του ρόλου και του ποιμνίου τους – κάποιοι αρχιερείς μας δίστασαν να κατέβουν ένα ακόμη (λίγο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, λίγο η οργή που καθημερινά εδώ και καιρό εισπράττουν από χιλιάδες πιστούς, καθώς και κληρικούς) αλλά αποφάσισαν να εμμείνουν στα δέκα, κάποιοι αυτό το είπανε αντίσταση και έφτασαν στο σημείο να βγάζουν μέχρι και επιφωνήματα ανακούφισης και δοξολογίας. Επηρεασμένοι σαφώς βέβαια και από τις προηγηθείσες κυριακάτικες δηλώσεις επισκόπων σαν τον Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο ή τον Μεσογαίας Νικόλαο, σε σύγκριση με τις οποίες η ανακοίνωση της Δ.Ι.Σ. δείχνει όντως πιο…αντιστασιακή. Και έχοντας προφανώς στο μυαλό τους και όλες τις προηγούμενες ανακοινώσεις του ίδιου αρχιερατικού σώματος που ήταν τόσο εξόφθαλμα φιλοκαθεστωτικές και γλοιωδώς δουλικές, που τους εξέπληξε θετικά αυτό το τελευταίο μικρό δείγμα αντίδρασης.

Ας μην αυταπατώμεθα όμως. Η νέα ανακοίνωση, όσον κι αν φαινομενικά δείχνει κάπως πιο αγωνιστική από τις προηγούμενες, θυμίζω ότι και αυτή μάχεται απλώς υπέρ του ονείδους των 25 ατόμων ανά ναό και αποκλειστικά μάλιστα για την ημέρα των Θεοφανείων, άρα συνεχίζει να αποδέχεται τις κλειστές ουσιαστικά εκκλησίες, και περιέχει επίσης και την ανεκδιήγητη εκείνη επείγουσα έκκληση προς Ε.Ε. και κυβέρνηση να φροντίσει άμεσα για τον μαζικό εμβολιασμό των πιστών. Άρα και αυτή ένα κατάπτυστο κουρελόχαρτο είναι. Για ποια ανάνηψη συνεπώς και για ποιο αντάρτικο μπορούμε να μιλάμε; Ανάνηψη θα ήταν όχι απλώς αν σταματούσε λίγο πριν το ενδέκατο βήμα του κατήφορου η ιεραρχία μας, αλλά αν ερχόταν εις εαυτόν και αναιρούσε και τα προηγούμενα δέκα. Και αντάρτικο θα ήταν αν έβγαινε ρητά και έλεγε ότι εμείς στα θέματα της πίστης και της λατρείας του Θεού υπακούμε στον Θεό και όχι στον εκκλησιομάχο Καίσαρα και γι’ αυτό καλούμε τον κόσμο και στις εκκλησίες και οργανώνουμε και λιτανείες και οτιδήποτε άλλο υπαγορεύει η Εκκλησία μας προς σωτηρίαν ψυχών και σωμάτων. Δεν είμαστε ούτε κατά των νόμων ούτε κατά της επιστήμης, αλλά ακόμη κι αν είχαμε να κάνουμε με πραγματικούς νόμους και γνήσια επιστημονικά επιτεύγματα (και όχι για αλλοπρόσαλλα φασιστικά διατάγματα και αμφιλεγόμενα «πορίσματα», όπως τώρα) και πάλι όλα αυτά θα είχαν ένα όριο, το οποίο δεν θα υπερβούμε. Αυτά θα ήταν πραγματική αντίσταση. Και πραγματικά τεκμήρια ότι η ιεραρχία μας έχει συνέλθει και ανανήψει.

Αντ’ αυτού όμως εμείς συνεχίζουμε να βλέπουμε ένα χαρτοπόλεμο μίζερων προσθαφαιρέσεων σε αιτήματα και υποχωρήσεις της κακιάς ώρας, παίζοντας εν ου παικτοίς. Και ένα χαρτοπόλεμο μάλιστα που κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από το μυαλό ότι μπορεί να είναι και στημένος, για λόγους επικοινωνιακούς. Ότι μπορεί να είναι και σπέκουλα, για να μπορέσει ο αρχιεπίσκοπος και οι συν αυτώ να ανασάνουν λίγο από την πίεση και τις καθημερινές εκδηλώσεις οργής και αγανάκτησης εναντίον τους, δίνοντας αυτό το (επί της ουσίας ασήμαντο και ανώδυνο) δήθεν αντιστασιακό στίγμα, έχοντας όμως από την άλλη επιβεβαιώσει για μια ακόμη φορά την αθλιότητα των κλειστών και απολυμασμένων ναών (κανένα ουσιαστικό κέρδος δηλαδή) και έχοντας δώσει και το επιπλέον «αντάλλαγμα» της…κατεπείγουσας έκκλησης για να επισπευστούν οι εμβολιασμοί των πιστών, παίζοντας σαφώς το παιχνίδι του καθεστώτος.

Αν πάντως δεν είναι έτσι και ο χαρτοπόλεμος δεν ήταν τελικά στημένος ή υπαγορευμένος μόνο από ύποπτες υστεροβουλίες, αυτό πολύ απλά μένει να αποδειχθεί. Δεν φταίμε πάντως όσοι εξ ημών είμαστε εξαιρετικά δύσπιστοι με τα πάντα πλέον. Και ο μέχρι τώρα βίος και πολιτεία των πλείστων επισκόπων μας δεν μας αφήνει δυστυχώς να πιστέψουμε ούτε στην καλή τους προαίρεση, ούτε και στην αγωνιστική τους διάθεση.

Για να το αποδείξουν εκείνοι (και κυρίως για να το πιστέψουμε κι εμείς), οφείλουν να γνωρίζουν οι αρχιερείς μας ότι έχουν μπροστά τους να διανύσουν πολύ μεγάλο δρόμο ακόμη…

Πηγή:

https://www.exapsalmos.gr/2021/01/07/poio-iero-antartiko/

Τα Δερβενάκια και το Μανιάκι, γιορτάζονται με φόρουμ και… τεχνητή νοημοσύνη

 

 «Έως πότε, πανακήρατε Κόρη, το τρισάθλιον Γένος των Ελλήνων έχει να ευρίσκεται εις τα δεσμά μιας ανυποφέρτου δουλείας;». Ο Κεφαλλονίτης Επίσκοπος Κερνίτζης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης (1669-1714), εκφώνησε ως Αρχιμανδρίτης στο Ναό του Αγίου Γεωργίου Βενετίας, στον οποίο υπηρέτησε, πιθανόν το 1698, λόγο πανηγυρικό «εις τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου» και είπε, μεταξύ άλλων, και τα παραπάνω.

Τότε τα δεσμά ήταν φανερά, η δουλεία στην τουρκική κτηνωδία «τηγάνιζε» και ποδοπατούσε το Γένος. Όμως υπήρχε η πίστη και η ελπίδα στην εθνική του ανάστασή. Από την ημέρα κιόλας που έπεσε η Πόλη στα χέρια των Μωχαμετάνων, και ενώ ακούγονται θρήνοι, κλαυθμοί και οδυρμοί και στεναγμός και λύπη συνταράζει τους δύσμοιρους Ρωμιούς, την ίδια στιγμή ρίχνεται και ο σπόρος για την Παλιγγενεσία του. Σπεύδει ο λαός και παρηγορεί «την ακήρατο Κόρη», ψάλλοντας και τραγουδώντας: «Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις/ πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά σου θάναι». Γι’ αυτό και το λάβαρο, την σημαία της Επανάστασης του Εικοσιένα την κρατεί ένας δεσπότης, γιατί το ράσο, δηλαδή η Εκκλησία του, στάθηκε ο Σίμων ο Κυρηναίος του Γένους, που βαστούσε τον σταυρό της πατρίδας. 

Γιορτάζουμε φέτος τα 200 χρόνια από την έναρξη του Ιερού Αγώνος. Γιορτάζει η πατρίδα. Μα τι σημαίνει πατρίδα; Κάποτε ένας βασιλιάς της Σπάρτης έδιωξε έναν σοφιστή και τις διδασκαλίες του, λέγοντάς του: Μαθητής εγώ δεν θέλω να γίνω άλλων, παρά εκείνων των οποίων είμαι γιος. Αυτό ακριβώς είναι η ουσία και το άρωμα του ελληνικού πολιτισμού. Μεγάλοι λαοί της ανθρωπότητας, δήλωσαν και εκφράστηκαν με διαφορετικά ονόματα για την χώρα που γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν. Η καρποφόρο γη της Μεσοποταμίας λεγόταν από τους Σουμέριους «η Αγαθή Χώρα». Οι Αιγύπτιοι ονομάζουν την δική τους προνομιούχο γη, «Κεμ», δηλαδή μέλαινα, που είναι συνώνυμο της ευφορίας, σε αντίθεση με την λευκή έρημο. Ο λαός του Ισραήλ αποκαλεί την χώρα των ονείρων του «Γη της Επαγγελίας». Μόνο όμως για τους Έλληνες, η χώρα τους, είναι η γη των Πατέρων τους. Γι’ αυτό δημιούργησαν και χάρισαν στην ανθρωπότητα την κατάλληλο και μεγαλοπρεπή και πανεύφημο λέξη: Πατρίδα. «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», θα τιτλοφορήσει ο Αλέξανδρος Υψηλάντης την επαναστατική του προκήρυξη.  

Είχε αίσθηση πατρίδας, ήταν χριστιανός ορθόδοξος, έτοιμος να θυσιαστεί γι’ αυτά τα δύο, ήταν δηλαδή πατριώτης.

200 χρόνια μετά γιορτάζουμε τα γενέθλια της πατρίδας μας. Τα συνθήματα, τα σύμβολα, ο λαός όμως που κατοικεί στα ίδια χώματα άλλαξαν.

Νομίσματα, Ινστιτούτα για την Τεχνητή Νοημοσύνη, Φόρουμ για την Ελλάδα του 2040, κάτι περίεργες διαδρομές σε πόλεις του εξωτερικού. Δράσεις και… αποδράσεις πολλές, όπως νυχθημερόν ακούμε από το “λαδικό” των Olympik Games του 2004. Να ακούς έναν ναρκισσιστικό μονόλογο, για το Εικοσιένα, και να μην περιέχει τίποτε, μια φράση, μια παραπομπή, από αυτούς, τους Μάρτυρες, που με τα γιαταγάνια και το αίμα τους έγραψαν την ιστορία.

Θυμήθηκα ένα γεγονός από την δίκη του Γέρου του Μοριά.«Κατέθεταν στη δίκη του Κολοκοτρώνη σειρά από μάρτυρες κατηγορίας ο ένας πίσω από τον άλλο. Σαν τελείωσε η σειρά τους κι ήρθε η ώρα των μαρτύρων υπεράσπισης, μπήκε στην αίθουσα υποβασταζόμενος ένας ανάπηρος οπλαρχηγός, με το σώμα γεμάτο τούρκικα βόλια. Τότε, ο συνήγορος είπε προς το Δικαστήριο:

Αυτή τη στιγμή δεν έρχεται ένας μάρτυς, αλλά ένας Μάρτυρας. Οι άλλοι μίλησαν με το στόμα τους». Το Εικοσιένα είναι Ηρώων και Μαρτύρων κατόρθωμα.

Και το σήμα-σύμβολο; Μια πεδικλωμένη ταινία με τα εθνικά τάχα μου χρώματα. Αν έβαζαν το λάβαρο της Αγίας Λαύρας, τον τίτλο της επαναστατικής προκήρυξης του Υψηλάντη, το σκοπό δηλαδή της Εθνεγερσίας, και την σημαία μας με τον σταυρό, ποιον θα ενοχλούσε; Ο ξενοφερμένος όμως πιθηκισμός, υποβοηθούμενος από τα σαπουνόνερα του σταλινισμού, αυτά δεν τα ανέχεται, δεν τα πιστεύει. 

Μες στις… σπουδαίες «δράσεις»-τι κακόμοιρη λέξη και αυτή- δεν ακούστηκε λέξη για την Παιδεία. Τα «φόρουμ» με τους καθηγητές κύρους και παγκοσμίου εμβέλειας σε ποιους απευθύνονται; Ο λαός, ο υστερούμενος, θλιβόμενος και κακουχούμενος και τα παιδιά του, τι διδαχή θα πάρουν από τα ανούσια συνέδρια; Τι σχέση έχουν αυτά με το Εικοσιένα με τους ήρωες που πολεμούσαν μες «στην λέρα, την πείνα και την κακοπάθεια», κρατώντας «σουγλιά» και «τσουγκράνες» στην αρχή του Αγώνα; 

Πότε θα καταλάβουμε ότι η επανάσταση ήταν απόρροια και  μιας συγκεκριμένης Παιδείας; Ότι λειτουργούσαν τότε σχολεία ελληνικά ώστε «να φωτίζονται οι άνθρωποι», όπως κανοναρχούσε ο Πατροκοσμάς. (Και είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως μόνο τρεις από τις επιστολές του αγίου, που έφερε στο φως η έρευνα, δεν είναι αφιερωμένες στην παιδεία).

Θυμήθηκα κάτι από τον βίο του Κανάρη, του μπουρλοτιέρη της τουρκικής μεγαλαυχίας.

«Ναυτάκι ακόμη, ταξιδεύοντας στα πέλαγα, άμα άραζε σε λιμάνι και δεν είχε δουλειά, γύρευε  κανένα λιμάνι, κι εκεί καθισμένος σ’ ένα άγριο λιθάρι, διάβαζε τον βίο και τα έργα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και στο διάβασμά τους βρύση πηγαίνανε τα δάκρυα από τα μάτια του. Αυτό το ομολόγησε ο ίδιος ο Κανάρης στον Τερτσέτη». (Αν κρατούσε στα χέρια του τα σημερινά «αναγνωστικά», με τον Μέγα Αλέξανδρο και την Κοκκινοσκουφίτσα, όχι μόνο μπουρλοτιέρης δεν θα γινόταν, αλλά προφανώς θα καθόταν φρόνιμα στο νησί του «να γίνει νοικοκύρης», και άσε τα κορόιδα να κατασκοτώνονται για την έρμη Πατρίδα).

Γιορτάζουμε τα 200 χρόνια φέτος. Και ερωτώ: μήπως ακυρώθηκε η Επανάσταση του 21; Ξεκινά το έτος με κλειδωμένους τους ναούς. Το 1821 ξεκίνησε με δοξολογία στην Αγία Λαύρα και παρακλήσεις στην Θεοτόκο. Έγραφε στους Γαλαξιδιώτες ο Οδυσσέας Ανδρούτσος: «Ο Θεός μάς έδωσε χέρια, γνώση και νου. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας και ότι μας απαντυχαίνει, ας το βάλουμε γρήγορα σε πράξη κιας είμεθα αδέρφια βέβαιοι το πώς ο Χριστός μας ο πολυαγαπημένος θα βάλει το χέρι του απάνω μας». Κοινωνούσε και πολεμούσε, εκείνος ο λαός, ο καταπληγωμένος, και βροντοφώναζε «ελευθερία ή θάνατος», διώχνοντας την Τουρκιά και το Ισλάμ. Σήμερα επανέρχονται, επιδοτώντας τους με ένα σωρό προνόμια. Και ο λαός; Μυξοκλαίει, γιατί χάθηκαν τα ρεβεγιόν και τα πάρτι της Μυκόνου ή της Αράχωβας. Εκείνος ο λαός θυσιαζόταν για την Πατρίδα.

«Έχασα τον σύζυγό μου. Ευλογητός ο Θεός! Ο μεγαλύτερος γιος μου σκοτώθηκε με το όπλο στο χέρι. Ευλογητός ο Θεός! Ο δεύτερος γιος μου, δεκατετραετής την ηλικία, μάχεται μαζί με τους Έλληνες και πιθανώς να βρει ένδοξο θάνατο. Ευλογητός ο Θεός! Υπό την σκιά του σταυρού θα χυθεί επίσης το αίμα μου. Ευλογητός ο Θεός! Αλλά θα νικήσουμε ή θα παύσουμε να ζούμε. Θα έχουμε όμως την παρηγοριά ότι δεν αφήσαμε πίσω μας δούλους Έλληνες». Αυτά τα λόγια της Μπουμπουλίνας ποιος μπορεί να τα πει σήμερα;

Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος, Κιλκίς

Πηγή:

https://professors-phds.com/2021/01/04/32057/

 

Θεοφάνεια - Ευχή καθαγιασμού των υδάτων

 

  Ευχή καθαγιασμού  των υδάτων.

                        Ποίημα Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων.

Τριάς υπερούσιε, υπεράγαθε, υπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, αόρατε, ακατάληπτε, Δημιουργέ των νοερών ουσιών και των λογικών φύσεων, η έμφυτος αγαθότης, το Φως το απρόσιτον, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, λάμψον καμοί τω αναξίω δούλω σου,φώτισόν μου της διανοίας τα όμματα, όπως ανυμνήσαι τολμήσω την άμετρον ευεργεσίαν και δύναμιν.

 Ευπρόσδεκτος γενέσθω η παρ’ εμού δέησις δια τον παρεστώτα λαόν, όπως τα πλημμελήματά μου μη κωλύσωσιν ενθάδε παραγενέσθαι το άγιόν σου Πνεύμα, αλλά συγχώρησόν μοι ακατακρίτως βοάν σοι και λέγειν και νυν, Υπεράγαθε, Δοξάζομέν σε Δέσποτα φιλάνθρωπε, Παντοκράτωρ, προαιώνιε Βασιλεύ. Δοξάζομέν σε τον Κτίστιν, και Δημιουργόν του παντός. 

Δοξάζομέν σε, Υιέ του Θεού μονογενές, τον απάτορα εκ Μητρός, και αμήτορα εκ Πατρός, εν γαρ τη προλαβούση Εορτή νήπιόν σε είδομεν, εν Δε τη παρούση τέλειόν σε ορώμεν, τον εκ τελείου τέλειον επιφανέντα Θεόν ημών.

Σήμερον γαρ ο της Εορτής ημίν επέστη καιρός, και χορός αγίων εκκλησιάζει ημίν, και Aγγελοι μετά ανθρώπων συνεορτάζουσι.

 Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος, εν είδει περιστεράς, τοις ύδασιν επεφοίτησε. Σήμερον ο άδυτος Ήλιος ανέτειλε, και ο κόσμος τω φωτί Κυρίου καταυγάζεται. Σήμερον η Σελήνη λαμπραίς ταις ακτίσι τω κόσμω συνεκλαμπρύνεται. 

Σήμερον οι φωτοειδείς αστέρες τη φαιδρότητι της λάμψεως την οικουμένην καλλωπίζουσι. Σήμερον αι νεφέλαι υετόν δικαιοσύνης τη ανθρωπότητι ουρανόθεν δροσίζουσι. Σήμερον ο Άκτιστος υπό του ιδίου πλάσμστος βουλή χειροθετείται. 

Σήμερον ο Προφήτης και Πρόδρομος τω Δεσπότη προσέρχεται, αλλά τρόμω παρίσταται, ορών Θεού προς ημάς συγκατάβασιν. Σήμερον τα του Ιορδάνου νάματα εις ιάματα μεταποιείται τη του Κυρίου παρουσία. Σήμερον ρείθροις μυστικοίς πάσα η κτίσις αρδεύεται. Σήμερον τα των ανθρώπων πταίσματα τοις ύδασι του Ιορδάνου απαλείφονται.

Σήμερον ο Παράδεισος ηνέωκται τοις ανθρώποις, και ο της Δικαιοσύνης Ήλιος καταυγάζει ημίν. Σήμερον το πικρόν ύδωρ, το επί Μωϋσέως τω λαώ, εις γλυκύτητα μεταποιείται τη του Κυρίου παρουσία. Σήμερον του παλαιού θρήνου απηλλάγημεν και ως νέος Ισραήλ διεσώθημεν, Σήμερον του σκότους ελυτρώθημεν, και τω φωτί της θεογνωσίας καταυγαζόμεθα. Σήμερον η αχλύς του κοσμού καθαιρείται τη επιφανεία του Θεού ημών. 

Σήμερον λαμπαδοφέγγει πάσα η κτίσις άνωθεν. Σήμερον η πλάνη κατήργηται, και οδόν ημίν σωτηρίας εργάζεται η του Δεσπότου επέλευσις. Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει, και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί. Σήμερον η ιερά και μεγαλόφωνος των Ορθοδόξων πανήγυρις αγάλλεται. Σήμερον ο Δεσπότου προς το βάπτισμα επείγεται, ίνα αναβιβάση προς ύψος το ανθρώπινων. 

Σήμερον ο ακλινής τω ιδίω οικέτη υποκλίνεται, ίνα ημάς εκ της δουλείας ελευθερώση. Σήμερον Βασιλείαν ουρανών ωνησάμεθα, της γαρ Βασιλείας του Κυρίου ουκ έσται τέλος. Σήμερον γη και θάλασσα την του κόσμου χαράν εμερίσαντο, και ο κόσμος ευφροσύνης πεπλήρωται. Είδοσάν σε ύδατα, ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα και εφοβήθησαν. 

Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, θεασάμενος το πυρ της Θεότητος, σωματικώς κατερχόμενον, και εισερχόμενον επ’ εαυτόν. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, θεωρών το Πνεύμα το Aγιον, εν είδει περιστεράς κατερχόμενον και περιϊπτάμενόν σοι. 

Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, ορών τον Αόρατον οραθέντα, τον Κτίστιν σαρκωθέντα, τον Δεσπότην εν δούλου μορφή. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, και τα όρη εσκίρτισαν, Θεόν εν σαρκί καθορώντα, και νεφέλαι φωνήν έδωκαν, θαυμάζουσαι τον παραγενόμενον, φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, δεσποτικήν πανήγυριν σήμερον εν τω Ιορδάνη ορώντες, αυτόν Δε τον της παρακοής θάνατον, και το της πλάνης κέντρον, και τον του Aδου σύνδεσμον εν τω Ιορδάνη βυθίσαντα, και Βάπτισμα σωτηρίας τω κόσμω δωρησάμενον. Όθεν καγώ ο αμαρτωλός και ανάξιος δούλος σου, τα μεγαλεία των θαυμάτων σου διηγούμενος, συνεχόμενος φόβω, εν κατανύξει βοώ σοι.

Μέγας ει Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου. 

 Συ γαρ βουλήσει εξ ουκ όντων εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα τω σω κράτει συνέχεις την κτίσιν, και τη ση προνοία διοικείς τον κόσμον. Συ εκ τεσσάρων στοιχείων την κτίσιν συναρμόσας, τεττάρσι καιροίς τον κύκλον του ενιαυτού εστεφάνωσας. 

Σε τρέμουσιν αι νοεραί πάσαι Δυνάμεις. Σε υμνεί ήλιος, σε δοξάζει σελήνη, σοι εντυγχάνει τα άστρα, σοι υπακούει το φως, σε φρίττουσιν άβυσσοι, σοι δουλεύουσιν αι πηγαί. Συ εξέτεινας τον ουρανόν ωσεί δέρριν, συ εστερέωσας την γην επί των υδάτων, συ περιετείχισας την θάλασσαν ψάμμω, συ προς αναπνοάς τον αέρα εξέχεας, Αγγελικαί Δυνάμεις σοι λειτουργούσιν, οι των Αρχαγγέλων χοροί σε προσκυνούσι, τα πολυόμματα Χερουβίμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ κύκλω ιστάμενα και περιϊπτάμενα, φόβω της απροσίτου σου δόξης κατακαλύπτονται. 

Συ γαρ Θεός ών απερίγραπτος, άναρχός Τε και ανέκφραστος, ήλθες επί της γης, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, ου γαρ έφερες, Δέσποτα, δια σπλάγχνα ελέους σου, θεάσασθαι υπό του διαβόλου τυραννούμενον το γένος των ανθρώπων, αλλ’ ήλθες και έσωσας ημάς. Ομολογούμεν την χάριν, κηρύττομεν τον έλεον, ου κρύπτομεν την ευεργεσίαν, τας της φύσεως ημών γονάς ηλευθέρωσας, παρθενικήν ηγίασας μήτραν τω τόκω σου, πάσα η κτίσις ύμνησέ σε επιφανέντα. Συ γαρ ο Θεός ημών επί της γης ώφθης, και τοις ανθρώποιςσυνανεστράφης. 

Συ και τα Ιορδάνια ρείθρα ηγίασας, ουρανόθεν καταπέμψας το Πανάγιόν σου Πνεύμα, και τας κεφαλάς των εκείσε εμφωλευόντων συνέτριψας δρακόντων. Αύτος ουν, φιλάνθρωπε Βασιλεύ, πάρεσο και νυν δια της επιφοιτήσεως του Αγίου σου Πνεύματος, και αγίασον το ύδωρ τούτο. Και δος αυτώ την χάριν της απολυτρώσεως, την ευλογίαν του Ιορδάνου.

 Ποίησον αυτό αφθαρσίας πηγήν, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτίριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, Αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον. Ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό προς καθαρισμόν ψυχών και σωμάτων, προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν, επιτήδειον.

 Συ γαρ ει ο Θεός ημών, ο δι ύδατος και Πνεύματος ανακαινίσας την παλαιωθείσαν φύσιν υπό της αμαρτίας. Συ ει ο δι ύδατος κατακλύσας επί του Νώε την αμαρτίαν. Συ ει ο Θεός ημών, ο δια θαλάσσης ελευθερώσας εκ της δουλείας Φαραώ, δια Μωϋσέως, το γένος των Εβραίων, 

Συ ει ο Θεός ημών ο διαρρήξας πέτραν εν ερήμω, και ερρύησαν ύδατα, και χείμαρροι κατεκλύσθησαν, και διψώντα τον λαόν σου κορέσας. Συ ει ο Θεός ημών, ο δι ύδατος και πυρός, δια του Ηλιού, απαλλάξας τον Ισραήλ εκ της πλάνης του Βαάλ. Αυτός και νυν, Δέσποτα, αγίασον το ύδωρ τούτο, τω Πνεύματί σου τω Αγίω. 

Δος πάσι, τοις Τε μεταλαμβάνουσι, τον αγιασμόν, την ευλογίαν, την κάθαρσιν, την υγεία. Και σώσον, Κύριε, τους δούλους σου, τους πιστούς Aρχοντας ημών. Και φύλαξον αυτούς υπό την σκέπην σου εν ειρήνη, υπόταξον υπό τους πόδας αυτών πάντα εχθρόν και πολέμιον, χάρισαι αυτοίς τα προς σωτηρίαν αιτήματα και ζωήν την αιώνιον. 

Μνήσθητι, Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών (δείνος), και παντός του Πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ Διακονίας, και παντός ιερατικού τάγματος, και του περιεστώτος λαού, και των δι ευλόγους αιτίας απολειφθέντων αδελφών ημών, και ελέησον αυτούς και ημάς, κατά το μέγα ελεός σου. Ίνα και δια στοιχείων, και δια Αγγέλων, και δια ανθρώπων, και δια ορωμένων, και δια αοράτων, δοξάζηταί σου το πανάγιον όνομα, συν τω Πατρί, και τω Αγίω Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

 Πηγή:

https://psigmataorthodoxias3.wordpress.com/2020/01/04/efhh-kathagiasmoy-twn-ydatwn-theofaneia/